ಕವನಗಳು

ಸ್ವಾರ್ಥಿ ಮಾನವನ ಜಾತಿಯ ಅಂತ್ಯದ ಧಾರುಣ...ನೀವೇ ತಾನೇ ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕಾರಣ.

ಬೆಳಕು ಮೂಡಬೇಕು, ಕತ್ತಲ ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಓಡಿಸಬೇಕು, ದಿಗಿಲುಗೊಂಡ ಮನಕ್ಕೆ, ತುಸು ನೆಮ್ಮದಿ ನೀಡಬೇಕು...

ನೋವು ನಲಿವು...ಇಷ್ಟ ಕಷ್ಟ...ಮನಕೆ ಹಿಡಿದ....ಹರಳ ಕನ್ನಡಿ.

ಮನದ ಮಂಥನವಾಗದೊಡೆ ಮನವು ತಿಳಿಯಾಗದು...

ಓ... ಕಡಲೇ ನಿನ್ನ ಆ ಭೋರ್ಗರೆತ ನನ್ನೊಡಲಲಿ ನಿನ್ನ ಸೇರುವ ತುಡಿತ.

ಆ ಅಂದಕೆ ಆ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ಆ ನರ್ತನಕ್ಕೆ...ನವಿಲಿಗೆ ನವಿಲೇ ಸರಿಸಾಟಿ...ಆ ಚಿತ್ರಕಲೆಗೆ ನೀನೇ ಸರಿಸಾಟಿ.

ಪೋಷಕರಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಿ...ಬಾಲಕಾರ್ಮಿಕ ಪದ್ಧತಿ ನಿಷೇಧಿಸಿ...ಕೂಲಿಗೆ ಕಳಿಸುವವರಿಗೆ...ಕಠಿಣ ಶಿಕ್ಷೆ ನೀಡಿ ...

ಕಷ್ಟವೇನೋ ಉಂಟು, ಸಾರ್ಥಕತೆ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಕಣ್ಣೀರೊರೆಸಿದ ತೃಪ್ತಿ ಧನ್ಯತೆಯ ಸಂತೃಪ್ತಿ...

ಮಾತನಾಡಲೇತಕೆ ಅಂಜುವೆ...ಎಲೈ ಮರೆಯದಿರು ಕನ್ನಡವ...

ಹತ್ತಿದ ಮೆಟ್ಟಿಲ ಮರೆಯಲೇ ಬೇಡ...ಮತ್ತದೆ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಇಳಿಯಲು ಬೇಕು...

ನಿಜದ ಪ್ರೀತಿ ಭಾವ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಕುಣಿವ ತಾಳವು ಸಿಹಿ ನುಡಿ....

ಮನೆಯ ದೀಪವಳಲ್ಲವೇ, ಮನೆಯ ಬೆಳಗುವಳವಳಲ್ಲವೇ, ಮನೆಗೆ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮೀ ಅವಳಲ್ಲವೇ, ಮನೆತನ ವೃಕ್ಷಕ್ಕೆ ಬೇರವಳಲ್ಲವೇ.

ವಿರಹ ಕೊಟ್ಟ ಮಾಜಿ ಗೆಳತಿಯಿಂದ ಪರಿಚಯವಾಯಿತು ಚಟ...

ನಾನಂದು ಕೊಟ್ಟೆ ನಿನಗೆ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ...ನೀನ್ಯಾಕೆ ಹೂಂ ಅನ್ನಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಹತ್ರ..

ಬೇರು ಬೇರಾದರೆ ಉಳಿದ ಉತ್ಪತ್ತಿಗೆ ಬೇರೆ ನೆಲೆಯುಂಟೇ...

ಅನ್ಯರ ಮನ ನೋಯಿಸದ  ಶುಕ ವಾಣಿ  ನಮ್ಮದಾಗಲಿ...ನುಡಿದಂತೆ ನಡೆಯುವ  ಚೈತನ್ಯಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮದಾಗಲಿ...

ಯಾವುದೀ ಪ್ರವಾಹವೋ? ಪ್ರಳಯದ ಪ್ರಹಾರವೋ? ಯಾರ ಮೇಲಿನ ಕೋಪವೋ? ಯಾರಿಗೆ ಈ ಶಾಪವೋ?

ಬಿಡು ಮನುಜ ಮತ್ತೇನೂ ಹೇಳಲಾರೆ ಹೇಳಿದಷ್ಟೂ ಹಠ...

ತರತಮದ ಗೆರೆ ದಾಟಿ...ಗಿಡ-ಮರಗಳಿಂದದುರಿ ಉರುಳುವ ತರಗಲೆಗಳು......ನಾವು!?

ಭ್ರಷ್ಟತೆಯ ಬೇರು...ಭುವಿಯಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿದು...ಬಗೆಬಗೆಯಲಿ ಹರಡಿ...ಚಾಚಿದೆ ಜಗದಗಲ ಕಬಂಧ ಬಾಹು.

ಕನ್ನ ಹಾಕಿತು ನಿನ್ನ ಬುಟ್ಟಿಗೆ, ಅಟ್ಟಹಾಸದಿ ಮಿತಿಯ ಮೀರಿತು, ನಿನ್ನ ಇರುವನೇ ಮರೆತು ಸೃಷ್ಟಿ ಬತ್ತಿತು ಗಾಳಿ ಕೆಟ್ಟಿತು...

ನನ್ನ ಮುಗ್ಧ ಭಾವಗಳು... ಮಲಗುವುದಿಲ್ಲ... ಹೆಜ್ಜೆ ಬಿಡದೆ ಜಿಟಿಜಿಟಿ ಹಿಡಿದು ಸುರಿವಾ ಆ ಜಡಿ ಸೋನೆ...ಹೊಸಿಲು ದಾಟಲು ಬಿಡದೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು...

ನನ್ನ ಮುಗ್ಧ ಭಾವಗಳು... ಮಲಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ನಿನ್ನ ನೆನೆಯುತ್ತವೆ...

ಚಿಗುರೊಡೆದ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ನಲಿದು ಅರಳಿ ಘಮಿಸುವ ಮುನ್ನ.....ಚಿವುಟಿ ಧರೆಯ ಮಡಿಲಿಗೆ !

ತನ್ನ ತಾ ಕಾಪಾಡಲಸಾಧ್ಯವಾದ ದುರ್ಬಲತೆಯ ದೇವನೇಕೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಹನು....

ಅಂಡದೊಳಗೆ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ... ಅರಿವಿಗೆ ದೇವರ ಪ್ರಕಾಂಡ..!

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದಿ ದೇಶಭಕ್ತಿ ತೋರಿದೆ...ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಾನತೆಯ ದೇಶಕೆ ಸಾರಿದೆ...

ಸತ್ಯ, ಅಹಿಂಸೆ, ಶಾಂತಿಯ ದೂತ... ತ್ಯಾಗ, ಬಲಿದಾನಗಳ ಸಂಕೇತ

ಎದೆ ತುಂಬಿ ಹಾಡಿದ ಸ್ವರಮಾಂತ್ರಿಕನಿಗೆ ಸಲ್ಲಿಸುವೆವು ಭಾವಪೂರ್ಣ ಶ್ರದ್ಧಾಂಜಲಿ.

ದೇಹಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟಾಂಗ ಯೋಗ ಮನಸಿಗೆ ಶಾಂತಿಯು ಸಂಗೀತ ರಾಗ.